Uşaqlıqda tez-tez eşitdiyimiz suallar var. Onlardan biri, “böyüyəndə nə olmaq istəyirsən?” digəri isə daha çox “ananı, yoxsa atanı daha çox sevirsən?” sualdır.

“Trthaber” Uşaq mütəxəssislərindən biri, Psixoloji Müşavir Esra Ər ilə bu məsələni müzakirə edib.

Bəzən valideyn özü, bəzən qohum və ya qonşu… Böyüklər uşaqları ana və ata arasında seçim etməyə məcbur edə bilər. Uşaq bu suala cavab vermək istəməsə və ya “ikisini də eyni dərəcədə sevirəm” desə belə, sualı verən şəxs qane olmur və israrla ondan seçim etməyi xahiş edir.

Böyüklər üçün sadəcə əyləncə olsa da, uşaqların emosional aləmində bu problem tamam başqa məna kəsb edir.

“Sualı travmatik edən uşağın cavabına olan qeyri-sağlam reaksiyalardır. Uşaq verdiyi cavabın valideynlərindən birini çox üzdüyünü anlayanda özünü günahkar hiss edə bilər”,- deyə mütəxəssis qeyd edib.

Niyə uşaqlara bu sual verilməməlidir?

Yalnız valideynlər deyil, uşaq da qarşılıqlı əlaqədə olur; Esra Ər deyir ki, müəllimləri, bacıları və ya qardaşları müqayisə etmək sevgi qavrayışına qeyri-sağlam şəkildə təsir edə bilər. O əlavə edir ki, uşağa çox erkən yaşda və qeyri-funksional şəkildə müqayisə anlayışını öyrədən bu kimi suallar günahkarlıq hisslərinə səbəb olur:

“Bu sualdan çəkinməyin əsas səbəbi uşaqda yaradacağı günahkarlıq hissidir. Uşaq seçilməmiş valideynin yaşadığı sıxıntıya görə özünü günahlandıra bilər. Əgər bu sual verildikdə hər iki valideyn iştirak edirsə, o, təzyiq hiss edə bilər. Sualın xüsusilə danışmağı yenicə öyrənən azyaşlı uşaqlara verildiyini nəzərə alsaq; Demək olar ki, uşağın çox erkən yaşda günahkarlıq və ya seçimetə çətinliyi kimi mənfi emosiyalarla tanış olmasına səbəb ola bilir”, – deyə Ər bildirib.

Sual və ya cavaba verilən reaksiya uşağa mənfi təsir edirmi?

Esra Ər bu suala belə cavabında: “Ailə dinamikasının sağlam olduğu, valideynlərin rəftarlarının uyğun olduğu, uşağın qeyd-şərtsiz sevgi və köməyə ehtiyacının ödənildiyi ailələrdə belə bir sual tək başına nə travmatik təsir, nə də ciddi ziyan yaratmır”, – deyib. Bununla belə bildirib ki, cavaba reaksiya uşaqda iz qoya bilər.

“Bu sualı travmatik edən uşağın cavabına olan qeyri-sağlam reaksiyalarıdır. Verdiyi cavabın valideynlərindən birini çox əsəbiləşdirdiyini anlayanda uşaq özünü günahkar hiss edə bilər. Bu vəziyyəti kompensasiya etmək üçün səy göstərir. Bəzi uşaqlar bu sualı qəbul edirlər. Bu vəziyyət gözlənildiyindən daha çox nəzərə alınır və digərləri ana və ya atasını görəndə üzülür. Ancaq bu problem bütün uşaqlarda ümumiləşdirilə bilən bir təsir göstərmir”, – deyə mütəxəssis qeyd edib.

Düzgün cavab yoxdur…

Uşaq idraki inkişafının ilk mərhələlərində bu suala günahkarlıq hissi ilə reaksiya versə də, yaşlandıqca daha çox “siyasi” cavablar verməyi öyrənir. Onların cavabları məkana və zamana uyğun olaraq həm özlərini, həm də valideynlərini qorumaq instinkti ilə formalaşır.

“Uşaq böyüdükcə ətrafdakıların gözləntilərini ölçməkdə daha məharətli olur və bu suala gözləntilərə uyğun cavab verməyi öyrənir. Anası və ya anasına yaxın birisi tərəfindən soruşulduqda cavab ana olur; Əks halda, cavab ata ola bilər, zamanla, o, istədiyini almaq üçün bu sualdan istifadə etməyə başlayır “düzgün cavabı” tapmaq olar.

Suala yanaşmanın inkişaf dövrünün xüsusiyyətlərinə görə dəyişdiyini izah edən Er, uşaqlarda baş verən bu dəyişikliyin mərhələlərini belə izah edir:

Erkən uşaqlıqda uşaq sualın verilmə üsuluna uyğun olaraq cavabı seçə bilər. “Ananı, yoxsa atanı daha çox sevirsən?” deyə soruşduqda “atam” deyə; “Atan yoxsa anan?” soruşanda “anam” deyə bilər. Yenə erkən uşaqlıqda anasına zidd olduğu və anasından istədiyini ala bilmədiyi vəziyyətlərdə atasını sevdiyini söyləyə bilər. Qısa müddətdən sonra təkrar soruşanda isə tamam fərqli cavab almaq mümkündür.

Erkən uşaqlıqda oğlanlar atalarını rəqib kimi gördükləri üçün analarını sevimli valideyn seçə bilərlər. Eynilə, qızlar analarını rəqib kimi görüb atalarına heyranlıqla böyüyə bilərlər. Ancaq bütün bunlar uşağın inkişaf dövrünün xüsusiyyətlərinə, o an yaşadığı emosional vəziyyətə və cavabının olacağını düşündüyü xərcə görə dəyişir.

Valideynlər niyə belə suallar verirlər?

Böyüklər uşaqlara bəzən əylənmək, bəzən də sadəcə maraq üçün belə sual verə bilər. Əslində, çox vaxt böyüklər uşaqlıqda oxşar sualla qarşılaşırlar. Bəs, valideynin övladına bu sualı verməsi nə deməkdir?

“Sualın verilməsinin arxasında müxtəlif səbəblər ola bilər. Bu və buna bənzər bir çox suallar uşaqla ünsiyyətə başlamaq üçün bir üsul olaraq görülür və əyləncə məqsədləri üçün soruşulur. Bəzi hallarda bu sual valideynlər arasında münaqişə səbəbindən verilir. Ər-arvad və valideyn rollarının bir-birindən fərqləndirilməməsi partnyorlar arasında olan fikir ayrılığının uşağa bəzən bu kimi suallarla, bəzən də digər valideyni uşağa ləkələmək kimi daha ifrat formada əks etdirilməsi ilə nəticələnə bilər. Uşaq valideynlər arasında ilişib qaldığı üçün özünü günahkar, sıxışdırılmış və təzyiq altında hiss edir”.

Valideynlərin bəzən kifayət qədər yaxşı valideyn olub-olmaması ilə bağlı şübhələri olduğunu izah edən Esra Ər deyir ki, uşaqdan razılıq almaq üçün belə suallar verə bilərlər.

“Sual yaxşı tərbiyəni təsdiqləmək məqsədi daşıya bilər və ya performans ölçüsü ola bilər. Ancaq valideynlərin özlərinə güvənməkdə yaşadıqları maneəni uşaq vasitəsilə aradan qaldırmağa çalışmaq həm valideyn, həm də uşaq üçün sağlam nəticə verməyəcək.

Uşaqlıqda sevgini bənzətmə yolu ilə öyrənən və qeyd-şərtsiz qəbul olunmayan, davamlı rəqabətin olduğu ailələrdə böyüyən böyüklər valideyn olduqdan sonra öyrəndikləri sevgini görmə yolunu davam etdirirlər. Bu sualı tez-tez soruşan və aldığı cavab əsasında emosional manipulyasiya ilə məşğul olan valideynlik sağlam əlaqənin öyrədilmədiyi bir uşaqlıq dövrünə işarə edir. Buna görə də, uşağa bu sualı verməzdən əvvəl özünüzə, “niyə bunu soruşmalıyam?” sualını verin. “Soruşan valideyn öz ehtiyacını tapır və bu ehtiyacı daha sağlam yollarla qarşılaya bilir”, – deyə Esra Ər bildirib.

Bəs, oxşar suallara məruz qalan uşaqlarda pozğunluq müşahidə olunarsa, hansı yanaşma olmalıdır? Bu nöqtədə mütəxəssis sərhəd çəkmə davranışının əhəmiyyətini izah edir:  “Uşaq valideyninə bu sualın verilməsindən narahatlığını ifadə edərsə, onu narahat edən duyğu öyrənilə bilər və hər iki valideyni eyni dərəcədə sevməyin mümkün olduğu izah edilir. Sərhəd qoyma davranışı, başqaları cavab vermək istəmədiyi sualları növbəti dəfə soruşduqda ona bunu açıq şəkildə ifadə etməsi ilə dəstəklənir. Ancaq uşağın davranışında heç bir narahatlıq müşahidə olunmursa, uşaqla hər hansı söhbətə ehtiyac yoxdur”, – deyə psixoloq bildirib.

Qadir