Faciə baş vermişdi. Kolxozçu qızı olan 3 yaşlı Rasa Prasceviçutenin hər iki ayağı otbiçənlə kəsilmişdi.
Bir neçə saatdan sonra içərisində cəmi bir neçə nəfərin olduğu TU-134 hərbi təyyarəsi Litvadan Moskvaya uçurdu. Dispetçerlər bilirdilər ki, salonda balaca sərnişin var və hər bir balaca gecikmə onun üçün son ola bilər. Buna görə hava korridoru bütün yol boyü boş idi.
Faciədən 12 saat keçmiş qızçığaz SSRİ-nin paytaxtında əməliyyat masasında uzanmışdı. 1 gün əvvəl 12 saatlıq əməliyyatdan çıxan, təzəcə yatmağa hazırlaşan və ”Qızcığazı qəbul et, yoldadır” deyilib yatağından çağırılmış gənc cərrah Ramazi Datiaşvili artıq əməliyyata başlayır. O vaxtı həkimlərin və xəstələrin milliyəti barədə fikirləşmirdilər, çünku SSRİ-dəki bütün millətlər SSRİ xalqını təşkil edirdi.
Ramazi Datiaşvili xatırlayırdı ki, əməliyyatı bir nəfəsdə keçirdi. 4 saatdan sonra onun 5-ci gün gecə vaxtı çağırılmış köməkçiləri artıq ayaqda dura bilmirdilər. O isə davam etməli idi, tək işləyirdi, bircə-bircə, vətər-vətər..“Mən elə bil dartılmış tel üzərində gəzirdim: bir səhv addım etsəydim – yıxılacaqdım…”
9 saatdan sonra əməliyyat başa çatdı, cərrahın əlində qızcığazın ayaqları isindi.
Dünyada ilk dəfə olaraq SSRi-də insanın hər iki ayagi yerinə bitişdirilmişdi.
Rasa indi sağdır. Onun həkimi Ramazi Datiaşvili çox məşhur cərrah oldu. O xatırlayır ki, Rasanın əməliyyatdan sonra ilk addımlarını görəndə göz yaşlarını saxlaya bilməmişdir…
