Bir çox insan sevgi tapmaqda çətinlik çəkir və bu proses ilk baxışdan göründüyündən qat-qat çətin ola bilər. Çox vaxt insanlar zamanlamanın və ya uyğun tərəfdaşın olmamasından şikayətlənirik. Bununla belə, psixoloqların fikrincə, problemin kökü çox vaxt özümüzdə – həyatımızda formalaşdırdığımız münasibət və inanclarımızdadır.

Psixoloq Mark Travers insanların sevgidə bəxtsiz olmasının iki əsas səbəbini müəyyən edir: qeyri-real standartlar və özünü məhv edən inanclar.

Traversin qeyd etdiyi ilk problem yüksək gözləntilər və qeyri-real standartlardır. Bir əlaqəyə girəndə istər-istəməz partnyorumuzdan müəyyən gözləntilərimiz olur. Nə istədiyimiz və nəyə ehtiyacımız olduğuna dair bir fikrə sahib olmaq normal və hətta faydalıdır. Lakin bu standartlar həddən artıq və qeyri-real olduqda, sabit və sağlam münasibətlərin yaradılmasına ciddi maneə ola bilər.

Qeyri-real standartlar çox vaxt özünümüdafiə ehtiyacından və ya həddindən artıq hüquq hissi ilə yaranır. Bu vəziyyətdə tərəfdaş axtarışı həqiqi emosional əlaqə qurmaq istəyinə deyil, öz qürurunu təmin etmək cəhdinə çevrilir. Məsələn, bir insan bütün fantaziyalarını və gözləntilərini qarşılayacaq “ideal” tərəfdaş axtarır. Amma reallıqda heç kim bu standartlara əməl edə bilmir və gözləntilər doğrulmayanda məyusluq, narazılıq yaranır.

Araşdırma partnyorunuzun və münasibətlərinizin həddindən artıq ideallaşdırılmasının onların pisləşməsinə səbəb ola biləcəyini müəyyən edib. Bu ideallaşdırmanın yaratdığı qeyri-real gözləntilər çox vaxt insanların reallıqla qarşılaşdıqda narazılıq və hətta məyusluq hissi keçirməsinə səbəb olur. Nəticədə belə əlaqələr nadir hallarda uzunmüddətli və xoşbəxt davam edir.

Sevginin qarşısındakı ikinci əsas maneə özünü məhv edən inanclardır. Bu inanclara ləyaqətsizlik hissləri, ürək bulanması qorxusu və ya bütün münasibətlərin qaçılmaz olaraq uğursuzluğa məhkum olacağına inanmaq olar. Bu cür münasibət keçmiş mənfi təcrübələrdən, uşaqlıq travmalarından və ya hətta mədəni norma və gözləntilərdən qaynaqlana bilər.

Bu cür inanclar çox vaxt insanların hətta inkişaf şansı əldə etmədən münasibətlərini şüursuz şəkildə sabotaj etmələrinə gətirib çıxarır. Məsələn, ağrı və məyusluqdan qorxan bir insan, mümkün rədd və ya ayrılma ilə üzləşməmək üçün qəsdən emosional yaxınlıqdan qaça və ya hətta potensial tərəfdaşları rədd edə bilər. Ancaq bu müdafiə davranışı yalnız qorxuları və əlaqənin qeyri-mümkün olduğuna və ya uğursuzluğa məhkum olduğuna inancını gücləndirir.

Tədqiqatlar göstərir ki, valideynlərin boşanması və ya ağrılı ayrılıqlar kimi erkən mənfi təcrübələr sonrakı həyatda sevgi və münasibətlər haqqında düşüncə tərzimizə dərindən təsir edə bilər. Bu təcrübələr özünü məhv edə bilən və sağlam münasibətlərin inkişafına mane ola biləcək davranış nümunələri yaradır. Travers, dövrü pozmaq üçün özünü əks etdirməyin və bu inanclara meydan oxumağın vacibliyini vurğulayır.

Daxili maneələrinizi anlamaq və etiraf etmək xoşbəxt, sağlam münasibətlər qurmaq yolunda ilk addımdır. Tərəfdaş tapmaqda real və əlverişli məqsədlər yaratmaq üçün qeyri-real gözləntilərinizi tanımaq və onları tənzimləməyi öyrənmək vacibdir. Siz həmçinin öz-özünə məhvedici inanclarınızı onlara sorğu-sual edərək və onları daha konstruktiv və müsbət olanlara dəyişdirərək üzərində işləməlisiniz.

Öz üzərində işləməyə terapiya, münasibətlər psixologiyası, özünü təhlil etmək və yaxınlarınızla açıq söhbətlər daxil ola bilər. Psixoloqlar həmçinin hisslərinizə diqqət yetirməyi, qorxu və gözləntilərinizi partnyorunuzla bölüşməkdən çəkinməməyi tövsiyə edirlər. Qarşılıqlı inam və hörmətə əsaslanan münasibətlər yalnız dürüstlük və açıqlıq yolu ilə qurula bilər.

Qeyri-real standartlardan və özümüzə dağıdıcı münasibətdən əl çəkərək, biz əsl sevgiyə yol açırıq – ideallaşdırma və ya qorxu üzərində qurulmayan, lakin həqiqi əlaqə, qarşılıqlı anlaşma və dəstəyə əsaslanan sevgi.