Hər bir uşağın sevgiyə ehtiyacı olduğu kimi hörmətə də ehtiyacı var. Məsələn, bəzi valideynlərdə sevgi ön planda olsa da, hörmət çox geridə qalır.
Nəticədə, uşaq emosional boşluq yaşamaqla yanaşı, özünə inanmayan, hətta hörmət etməyən bir fərd kimi yetişir. Başlıqda qeyd etdiyimiz “uşaqlarınızla ən yaxın dostunuz kimi davranın” cümləsi isə əslində bu problemin həllidir. Çünki bəzən ən yaxın dostumuza göstərdiyimiz hörməti uşaqlarımıza göstərmirik.
Ən yaxın dostumuza göstərdiyimiz sevgini uşaqlarımızdan əsirgəyirik. Ən yaxın dostumuza inandığımız kimi uşaqlarımıza inanmırıq.
Hisslərimizi, düşüncələrimizi onlarla bölüşdüyümüz kimi uşaqlarımızla bölüşmürük. Və nəticədə, uşaqlarımızla istədiyimiz ünsiyyəti qura bilmirik. Bu ünsiyyətsizliyin gələcəkdə hansı nəticələrə gətirib çıxardığını isə yəqin ki, izah etməyəä ehtiyac yoxdur.
