Yol kənarında dayanıb avtobus gözləyirdi. Canında bir qədər yorğunluq hiss eləsə də rahatıydı, ağrı-acısı yox idi. Gündüzdən xanımına tapşırmışdı ki, axşama lobyalı plov bişirsin. Bilirdi ki, indi dediyi hazırdır, qazın üstündə vam xodda dəmə qoyulub, evə girən kimi xanım qabağına yüyürüb “xoş gəldin” eləyəcək, sonra da əlindəkiləri alıb yerbəyer edəndən sonra “çay gətirim, yoxsa yemək?” soruşacaq. Son günlər evdə çox xətirli tutulur. Əslində heç əvvəllər də xətirsiz olmayıb, amma indi özəl səbəb var, həftə sonu elçı gedəcəklər. Aldıqları qız da arvad tərəfdəndir. Arvad da bunun üçün ona xüsusi qayğı göstərir. İşdə də hər şey yoluna düşürdü. Zarafat deyil, aylardan bəri işsiz qalmışdı, evinə maaş apara bilmirdi. Bir yandan da müalicəsinə bir ətək məsrəf lazım idi. İndi maaşın da vaxtı yetişmişdi, sabah verilməlidir.
Günün sonu olduğu üçün küçələr dolu idi, sanki hamı harasa tələsirdi. Bircə o tələsmirdi, əslində avtobusun gəcikməsi onun ürəyindən idi. Həkim də tapşırmışdı ki, təmiz havada mümkün qədər çox gəzsin. Son günlər də Bakı, maşallah, olub Soçi, hər axşam yağış yağır, hər səhər günəş hər yeri qurudur. Şair demişkən, bu dünyanın özünü də günəş yuyur, gün qurudur. Əvvəllər Bakıda yağış yağanda hamı maşını yumalı olurdu, çünki yağış o qədər çirkli olurdu ki, maşınların üstü olurdu palçıq. İndi isə yağışlar da tərtəmiz olub, yağışla yuyulan maşınlar da.
Qüruba əyilən günəşin şəfəqləri ağacların sarı yarpaqlarında qəribə ahəng doğururdu. Havanın qırımından hiss olunurdu ki, bu gecə də yağış yağacaq, dünya bu gecə də yuyunub tərtəmiz hala gələcək. Uşaq vaxtı ağsaqqallardan eşitdiyi bir söz ağlına gəldi: “Yayı isti, payızı yağmurlu olan ilin qışı da qarlı gələr.”
Büyüklü-kiçikli avtomobillər onun dayandığı dayanacağın önündən şütüyüb keçir, onun avtobusu isə gəlmək bilmirdi. O avtobus gəlməliydi ki, özünü evinə, gözləyənlərinə çatdırsın. Xanım gözləyirdi, lobyalı plov gözləyirdi, kəklikotu ilə zəncəfilin qarışığından çay gözləyirdi, özü demişkən, üstünə “leşini yıxıb” mürgüləyənə qədər efiri kanal-kanal dolaşdığı kreslosu gözləyirdi, hər gecə metronun son qatarı ilə özünü evə çatdıran oğlu, ortə məktəbin sonuncu sinfində oxuyan qızı gözləyirdi, arvad tərəfindən bir ailə gözləyirdi ki, gəlib “Allahın əmri, Peyğəmbərin buyruğu ilə” deyib qızlarını oğluna istəsin, sonra da toy gözləyirdi, nəvələr gözləyirdi, əlinə yapışacaq əsa gözləyirdi, tindəki kötüklərin üstündə oturub cavanlıqdan danışan tay-tuşları gözləyirdi, nəvələrinin əlindən tutub gəzdirəcəyi park gözləyirdi…, sonrası da ki məlum. Amma bütün bu olacaqların, yaşanacaqların, xəyalların əvvəlində gəlib çıxmayan bir avtobus vardı və hər şey o avtobusla başlayıb davam eləməliydi.
Birdən sinəsində küt ağrı hiss elədi, yıxılmamaq üçün səkinin kənarına çəkildi və ağaca söykəndi, çantası əlindən düşüb asfalta necə dəydisə açıldı və içindəki xörək bankası, nahardan saxladığı pomidorla bir baş pendir yerə düşdü. Ağrı getdikcə şiddətlənir, sanki sinəsində tonqal yanırdı. Bir dəfə infarkt keçirdiyi üçün bunun nə olduğunu yaxşı bilirdi. Amma indi, əhvalının yaxşı vaxtında bu yolun kənarında başına belə bir iş gələcəyini ağlına da gətirə bilmirdi. Ayaq üstə dayana bilmədi və elə durduğu yerdəcə çökdü. Son gücünü, ağlını toplayıb kürəyini ağaca söykədi ki, aşıb arxası üstə yıxılmasın. İndi adamların sadəcə ayaqlarını görə bilir və önündən keçənlərin laqeyd danışıqlarını eşidirdi. Gözlərinə ağır bir qaranlıq çökdü.
Avtobus gözləyirdi, gözləyirdi ki, özünü gözləyənlərinə çatdırsın.
Evdə “xoş gəldin” deyən xanımı, sobanın üstündə dəm alan plovu, zəncəfilli çayı, oğlu, qızı gözləyirdi, toy gözləyirdi, quda olacağı qohumları gözləyirdi, nəvələr gözləyirdi, tindəki kötüklərin üstündə oturan qocalar gözləyirdi, Allah bilir, daha kimlər, nələr gözləyirdi.
O da bütün bu saydıqlarımızdan və saymadıqlarımızdan əvvəl bir avtobus gözləyirdi və həmin avtobusa minib evinə getməliydi. Amma olmadı, o, evinə getmədi, onun cəsədini evinə apardılar, özü isə əcəl adlı başqa bir miniyin yedəyində başqa bir ünvana, həm də dönüşü olmayan məkana səfər elədi.
Kimin haradan, nə zaman uçub gedəcəyini Allahdan başqa kim bilir ki?!
