Bəzi valideynlər, uşaqlarının yaşadıqları hissləri anlamadan, onların bu hisslərini idarə etməyə çalışırlar. Bu yanaşma, çox vaxt uşaqların öz emosional dünyalarına müdaxilə etməkdən ibarət olur. Bu cür valideynlər, uşaqlarının təbii reaksiyalarını qəbul etməkdə çətinlik çəkir və onların hisslərinə qarşı sərt bir mövqe tuturlar. Məsələn, uşaqlarının həyəcana düşməsini, çox gülməsini və ya ağlamasını görən valideynlər, “Bu qədər həyəcanlanmağa ehtiyac yoxdur”, “Həddindən çox gülürsən”, “Bu qədər ağlamaq olmaz” kimi ifadələr işlədirlər. Bu cür ifadələr, uşaqların öz duyğularını sərbəst yaşamaq və ifadə etmək haqqını əlindən alır.
Uşağın, təbii olaraq yaşadığı hissləri bir növ nəzarət altına alınması, onun daxili dünyasında ciddi qarışıqlığa yol açır. Uşaq, valideynlərinin ona inanmaması və ya onun hisslərini ciddiyə almaması nəticəsində özünü tək və anlaşılmamış hiss edir. Bu, emosional təcrid və ya valideynlərlə arasında münaqişəli vəziyyətlər yaratmağa səbəb ola bilər. Çünki uşaq düşünür ki, “Əgər valideynlərim mənim hisslərimi başa düşsəydilər, belə deməzlərdi”. Bu cür hisslər isə, zamanla, uşağın öz valideynlərinə qarşı inamsızlıq və narazılıq yaratmasına gətirib çıxarır.
Uşağın hisslərini düzgün anlamaq və onlara hörmətlə yanaşmaq, onların emosional inkişafı üçün çox vacibdir. Hisslərin ifadə olunması, uşağın sağlam psixoloji inkişafı üçün əsasdır. Uşaqların hissləri ilə mübarizə aparmaq və ya onları sıxışdırmaq əvəzinə, valideynlər onların bu hisslərini başa düşməyə çalışmalıdırlar. Məsələn, bir uşaq həyəcanlandığı zaman, ona sadəcə deyə bilərik: “Həyəcanını başa düşürəm. Sənə necə kömək edə bilərəm?” Bu, uşağa dəstək olmağın və ona düzgün yanaşmanın bir nümunəsidir. Bu yanaşma, uşaqda güvən və emosional sağlamlıq hissini artırır.
Əksinə, hisslərin əhəmiyyətini nəzərə almadan, uşaqların duyğusal vəziyyətlərini düzgün ifadə etmələrinə mane olmaq, onları gələcəkdə çətinliklərlə qarşılaşmağa və ya davranış problemlərinə səbəb ola bilər. Belə uşaqlarda, yalnız psixoloji narahatlıq deyil, eyni zamanda sosial və emosional problemlər də meydana çıxa bilər. Hisslərin doğru şəkildə işlənməsi və anlaşılması, uşağın sağlam bir şəxsiyyət inkişafı üçün önəmlidir.
Valideynlər, uşaqlarının hislərinə müdaxilə etməkdənsə, onları anlamalı və dinləməlidirlər. Uşağın özünü ifadə etməsinə imkan yaratmaq, onların emosional rifahını təmin etmək və sağlam inkişafını dəstəkləmək baxımından ən yaxşı yanaşmadır. Uşaqların hisslərinə dəstək vermək, onların gələcəkdə özlərini güvəndə hiss etmələrini və emosional sağlamlıqlarını qorumağa kömək edəcək. Bu cür anlayışlı yanaşma, həm uşaq-valideyn münasibətlərinin möhkəmlənməsinə, həm də uşağın psixoloji inkişafına müsbət təsir göstərəcəkdir.
