Duyğularınızı, hətta mənfi hisslərinizi səmimi şəkildə ifadə etmək uşaqlar üçün yaxşıdır. Bir şeyə görə çox üzüldüyünüz zaman və ya ağlamaq ərəfəsində olduğunuzda, bu hissləri boğmağa və ya göz yaşlarınızı uşaqlarınızdan gizlətməyə çalışırsınız. Bu normaldır: onları həyatın qaranlıq tərəflərindən qorumaq istəyirsən, lakin ekspertlər duyğularımızın uşaqlarımızdan gizlətməyin düzgün olmadığını deyir.

Uşaqlar sizin robot deyil, bir insan olduğunuzu görməlidirlər. Duyğularınızı başa düşmək və ifadə etmək bacarığı emosional zəkanın vacib hissəsidir. Əgər ana və ya ata uşaqları da əsəbiləşdirən bir vəziyyətdə (məsələn, nənə və babanın və ya digər qohumun ölümü) ağlayırsa, uşaqların kədər manifestini görməsinə icazə vermək onlara kədərlərində tək olmadıqlarını hiss etməyə kömək edəcək.

Valideynlərlə birlik hissi uşaqlara aydınlaşdıracaq ki, bu vəziyyətdə kədər yaşamaq normaldır və onlar çətinlikdən daha asan xilas olacaqlar.

Uşaqların birbaşa həyat təcrübəsi çox az olduğundan, çox vaxt müxtəlif duyğular yaşayırlar, özlərinə sual verirlər: “Bu, ümumiyyətlə normaldırmı? Məndə səhv bir şey var? Niyə bu qədər kədərlənirəm, niyə bu vəziyyətdə özümü bu cür hiss edirəm?”.

Eyni zamanda, uşaqlar valideynlərin ümidsizliyinin çox güclü təzahürlərindən qorxa bilərlər. Ona uşağın yaşına uyğun olaraq mümkün qədər aydın və başa düşülən şəkildə izah etmək vacibdir ki, siz indi əsəbisiniz və bir az səbəbini deyin.

Valideynlər uşağa qorxmaq üçün heç bir şey olmadığını və onu narahat edən hər şeyi onlarla müzakirə edə biləcəyini başa düşməyə kömək etməlidirlər. Uşaqlarla emosional təcrübələrimiz və onlarla necə davrandığımız barədə danışarkən, eyni zamanda onlara faydalı həyat bacarığı öyrədirik və onlara öz emosiyalarını açıq şəkildə müzakirə etməyə icazə veririk. Bu çox yaxşıdır.

Bu cür söhbətlər valideyn və uşaq arasında birbaşa ünsiyyət kanalı açır və onların əlaqələri möhkəmlənir. Eyni zamanda təkcə qızları deyil, oğlanları da öz hisslərini ifadə və müzakirə etməyə təşviq etmək lazımdır. Bəzi ailələrdə oğlan və kişinin emosiyalarını açıq şəkildə göstərməsi ayıb sayılır. Çünki zəiflik əlaməti hesab edirlər. Psixoloqların fikrincə, bu vəziyyət bütün cəmiyyətə böyük ziyan vurur.

Bundan əlavə, uşaqların qarşısında çox tez-tez təhqir edib ağlamamalısınız, əks halda onlar hər şeyin çox pis olduğunu düşünəcəklər.

Uşaqlar daim ağlayan valideynləri görəndə günahkarlıq hiss etməyə başlayırlar, nə edəcəklərini, ana və atalarına necə kömək edəcəklərini bilmirlər, çünki onlar sadəcə uşaqdırlar. Onlar özlərini çarəsiz hiss edir və qorxu hissi keçirirlər.

Valideynlərin göz yaşlarının tezliyindən daha vacib olan onların intensivliyidir. Əgər toxunan filmə baxdıqdan sonra göz yaşı töksəniz – bu normaldır. Əgər özünüzə nəzarəti itirmisinizsə və ağlayırsınızsa, yaxşı olar ki, uşaqlar bunu görməsin. Həddindən artıq, idarəolunmaz emosiya partlayışları uşaqlar üçün çox qorxulu ola bilər.